Hepimizin her an, birçok şeye yeniden başlama fırsatımız var elbette. Ama yılın ilk aylarının bunun için oldukça yüreklendirici bir dönem olduğunu da kabul etmeliyiz. Algılayış biçimlerimiz çoğunlukla ezbere aldıklarımızla ilişkili. Oysa ayarlarla zaman zaman belki de oynamak da fayda var. Neden mi? Herkesin “her şeyde en iyi” olması gerektiğinin dayatıldığı bir çağda gerçekten ne istediğinizi bulmak oldukça zor da ondan. Ezbere alıp “hepsi” olmaya kendimizi kaptırdığımızda aslında “hiçbiri”ne dönüşme olasılığımızın artması ile yüzleşmemiz bir hayli zor. İşte belki tam da bu yüzden bu kadar mutsuzluk hakim yaşantılarımıza. En iyisi, en doğrusu, en zengini, en başarılısı, en güzeli, en zayıfı, en çalışkanı, en hesaplısı, en sevgi kelebeği, en çalışkanı, en özgürü, en iyi huylusu, en yaratıcısı, en sevileni, en vefalısı, en dürüstü, en milliyetçisi ama en hümanisti olabileceğimizi sanmakla bir ömür çürütüyoruz. Yeni dünya düzeninde bunların hepsi olabildiğimizde sevildiğimize inandırılmışız kendimizi çünkü. Bazen fabrika ayarlarına dönüp sadece en mutlusu düğmesine basmalıyız oysa ki, tabii herkesi biraz susturmak lazım. Mutlunun yanına en fazla üç sıfatlık yeriniz var diyelim, hangilerini alırdınız? Alın onları bağrınıza basın diğer hepsini atıp, sil baştan başlayın bu ay, bakalım neler olacak?
Evrim Yenier